ഒരുനാൾ എനിക്കൊരു ഭ്രാന്തനാവണം…
പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു അട്ടഹസിച്ചു ആരുടേയും അഭിപ്രായങ്ങളെ മാനിക്കാതെ സർവ സ്വാതന്ത്രയവും ഉള്ള ഞാൻ എന്ന ഞാൻ.
പിന്നേ ഒരിക്കൽ എനിക്കൊരു മാറാരോഗിയാവണം…
ചിലരുടെയൊക്കെ സഹതാപങ്ങൾ കൊണ്ടും..മറ്റു ചിലരുടെ വിവേചനം കൊണ്ടും.. പൊറുതി മുട്ടിയ എയ്ഡ്സോ ക്യാൻസറോ കാർന്ന് തിന്നുന്ന ഒരു രോഗി.
പിന്നീട് ഒരിക്കൽ എനിക്കൊരു അനാഥൻ ആവണം…..
മാതാപിതാക്കളുടെ സ്നേഹം അറിയാതെ പോയ…സ്നേഹത്തെ തിരയുന്ന കണ്ണുകളുള്ള…വിതുമ്പി കരയുന്ന ഒരുപിഞ്ചു ബാലൻ .
പിന്നീട് ഒരിക്കൽ എനിക്കൊരു യാചകനാവണം….
ഒട്ടിയ വയറിന്റെയ വേദന തീർക്കാൻ കെഞ്ചുന്ന…കണ്ണിൽ നിന്ന് കാണുണ്ണീർ വറ്റാൻ നേരമില്ലാത്ത…പലരാലും ചവിട്ടി അകറ്റുന്ന ചവറ്റു കൊട്ടയുടെ സ്വന്തം മകനാവണം..
എല്ലാറ്റിനുമൊടുവിൽ എനിക്കൊരു മനുഷ്യനാവണം…
മനുഷ്യത്വം വറ്റാത്ത …
കണ്ണിൽ കാമം ഇല്ലാത്ത…
നെഞ്ചിൽ സത്യമുള്ള..
വഞ്ചനയുടെ ലാഞ്ജന പോലുമില്ലാത്ത…
മറ്റുള്ളവന്റെ നോവറിയുന്ന
പച്ചയായ മനുഷ്യൻ…
stain 